Okurken de şifa bulabiliyor insan yazarken de. O halde tıpla edebiyat arasında kadim bir köprüden söz edebiliriz. Aristo sanata tıbbi bir görev yüklemiş, şiirin yardımıyla tutkuları harekete geçirerek, ruhu arındırmak istemiştir. Bu noktada “katharsis”ten söz etmek gerekir. Katharsis Yunanca’da, sanat aracılığıyla bedeni duygusal rahatsızlıklardan “Arındırma” demektir. Yüzyıllar boyu tiyatronun işlevlerinden biri bu olmuştur. Rilke’nin Malte Laurids Brigge’nin Notları adlı romanı da birçok konunun yanı sı

İnsanı keşfetme yöntemlerinden biridir edebiyat; meçhulu ve malumu. Bazen bilinenlerin bilinmeyenlerden daha fazla keşfedilecek tarafı vardır; görünende ne çok görünmeyen saklı. Mehmetçik bizim için meçhul bir varlık değil kalbimizdir, yaşatmak için çarpan. Bu sıcak kelimede Muhammed vardır, muhabbet vardır, merhamet vardır. Hakkı vardır şiirlerle, hikayelerle, romanlarla anılmaya. Napolyon'un Rusya seferi Tolstoy'a "Harp ve Sulh"u yazdırdı. I. Dünya Savaşı Remarque'a "Garp Cephesinde Yeni Bir Şey Yok"u. Me

Her şehrin kıvılcımları vardır hatırladıkça hafızalara düşen, Kudüs'ün yüzlerce yıldır sönmeyen yangını. Öyle bir beldedir ki burası gören de yanar, görmeyen de. Lut gölüne 24, Akdeniz'e 52 kilometre uzakta gösterir haritalar oysa kalbimizin dibindedir. Deniz seviyesinden 747 metre yüksekteymiş, ah kimseler bilmez asıl yüksekliğini. Kudüs üzerinde bir Kudüs olduğuna daha inanılır, kim bilir kaç Kudüs var Kudüs içinde.

KLASİĞİ OLMAYANIN MODERNİ OLMAZ Edebiyat tarihinin görkemli muhafızları olan klasikler, köklerimize ulaşmada kutsal birer eşlikçiye dönüşerek dünü, günü ve geleceği aynı düzlemde buluştururlar. Eskinin bizi yepyeni kucaklamasıdır bu. Ancak bu kucaklamayla kendimizi bulur ve iyileşebiliriz. Aksi takdirde evimize uğramayışımızın hikayesi yılan hikayesine döner; kuşaktan kuşağa zehrini akıtan. Dünya Batı'dan ibaret değildir, dünya klasikleri Batı klasiklerinden ibaret değil. Köklerimizi saklayan toprağa borcu

Bir insanın cebine elini daldırmakla düş dünyasına sızmak arasında suçun ağırlığı ve cezai müeyyide arasında ne yazık ki orantısızlık vardır. Hayale el uzatma çoğu zaman hafife alınmakta, dahası çekinmeksizin itiraf edilebilmektedir. Kurt Vonnegut “Otomatik Piyano” isimli eseri için Huxley’in “Cesur Yeni Dünya”sından neşeli bir parça yırttığını, ancak onun da Zamyatin’in “Biz”inden neşeli bir parça yırttığını, söyleyebilmiştir. Kimileri Zamyatin’i yağmalayanları Huxley ve Vonnegut’la sınırlı tutmamakta, Ayn

Yüce Allah, Hz. Âdem’e eşyaların ismini öğretirken en yüksek payelerden birini onun neslinden gelecek âdemoğullarına verdi. Bir nesneyeismiyle hitap etmek, ona hükümranolmak, emri altına almak demekti bir nevi. Bu güçle donanan insan, konuşmak ve hitap etmek suretiyle ruhunu yonttukça yonttu da bazen keskin bir kılıca bazen parlak bir bıçağa dönüştü. Yontulan insan değildi aslında; diliydi. Dil şekillendikçe bir büyü sadır oldu ondan, dinleyenler efsunlandı. Hak yolunda kullanıldığında fetihler gerçekleşti

Milletler tarihteki rolleriyle mütenasip olarak uç uca ekledikleri varoluş halkalarıyla geleceklerini teminat altına alırlar. Yüzyılları yüzyıllara ekleyen, musibetlerle test edilmiş bu kavi halkalardır işte. Zincirin kopmaması o millete mensup bireylerin yaşadıkları çağda kendilerini ortadan kaldırmak isteyen düşmanlarına karşı gösterdikleri dirence bağlıdır. Hele bu düşmanlık işbirlikçilerle bir ihanet kalkışması haline getirilmişse, mücadele görevinin bizzat millet tarafından üstlenilmesi kaçınılmaz hale

İdrak yüksek bir kavrama biçimiyse eğer modern edebiyatın Hz. Peygamber’i idraki, modern insanın hayatında nebevî ilkelerin bulduğu karşılık nispetinde bir varoluş alanı açabilecektir kendisine. Araplar’ın, her kap içindekini dışarı sızdırır, dediği bu izleğin bizi götüreceği yerdir orası. O’nun yoluyla kesişen bir mısra ya da bir cümle yazabilmek için o yöne doğru yürümekten başka çaresi yoktur kalem sahibinin. Edebiyatın özlem duyduğu sahicilik ancak bu zeminde gerçekleşecek, yapmacıktan uzak metinlere an

Hiçbir şair yazar yoktur ki kelimelerinin yeryüzünde bulunmadığı zamanlarda soluk alıp vermesini istemesin. Hem insanlara armağan edilmemiş âb-ı hayat belki de eserlere lütfedilmiştir. İnançlarıyla arzularını bir araya getirebilseler, bedenlerinden uzak tutamadıkları faniliği pekâlâ kitaplarına yaklaştırmayabilirler. Klasik Türk edebiyatının Hz. Peygamber’le kurduğu manevi bağ, edebiyatın ebediyete çevrilmiş yüzüdür aynı zamanda. Hz. Âdem’den bugüne kadar hiçbir insan için Hz. Peygamber kadar eser yazılmam

Ruhu yükseldikçe sözü yükselen insan elbette göğe bakacaktı. Hiçbir sanat yoktu ki gücünü aşkın bir makamdan almasın. Bataklığın diliyle semanın dili bir olur mu! Sivrisinek vızıltısıyla bülbül şakıması... Bal için çiçek lazım, meyve için güneş. Allah kelimeleri öğretti Hz. Âdem’e. Kelimeleri olmayan insan nasıl okuyacaktı evreni? Din okumayı emretmişse yazmayı da emretmiştir. Okunabilmesi için yazılması gerekiyor çünkü.

“Empati yapmakta zorlanmıyoruz; her şair/yazar bir madencidir. Yerin yüzlerce metre altında kısa saplı kazmalarıyla kömür devşiren madenciler, ruh akrabalarıdır onun. Göçük, su baskını, yangın ve grizu patlaması da. Sanat nadirdir. Bir bütün halinde ulaşmak zordur ona. Bir parçası elinize geçer çoğu kez. Arkeologların bulduğu mermer bir el parçası gibi şair/yazar eserini ateşleyecek fünyeyi ele geçirerek işe başlar çoğu kez. Felaketler üzerinde kavga etmekten daha büyük bir felaket biliyor musunuz? Musibetl