Soğukkanlı fakat bitkin bakışlar var gözlerimde. Kurbanlarımın izini sürmek beni yorgun düşürüyor. Azabımı şiddetlendiriyor aynadaki suretim; taşıdığım ruh, yüzümdeki solgun ifadeden tiksiniyor. Başımı çeviriyorum, halıda küçük bir hareketlilik; usul usul yaklaşıyorum. Görmek istiyorum incecik gövdesinde korkunun izlerini. Sinsi hareketlerle onu nazikçe parmaklarımın arasına alıp avucuma hapsediyorum. Yumruğumla ezmeden önce, fısıldıyorum kulağına: Güçsüzlüğünün bedelini ödüyorsun.

Birkaç Tuhaf Gün, yara almış ruhları onarıyor. Bir yandan insanın karanlık yüzlerini ortaya çıkarırken bir yandan şifayı müjdeliyor: İnsan olmayı başaracaksın birkaç tuhaf günden sonra...