İçimdeki sıkıntıyı öldür sihirbaz bir an içindostumun yalnızlığını bitir ipleri görünmez yaptavana asılı aşklara çelme tak itibarsız bırak hayatı bir kere olsun salıncağından kurtul bir ışık saç eldivenlerinden hayretlerimizi artır gönlümüze dünya neşesi katyer altına indiğimizde başlayacak ne de olsa hakikat

Kimse söylemedi bana büyüyeceğimi Bu şehre sığmam imkansız Uyumalıyım her şeyi uykuda bırakıp Taştan binalar dizmeliyim soluk soluğa Dağ sesimin aynasıyla şekillenirken Güneş gölgeler bırakıyor Haydi dönelim, karanlık korkutuyor beni

Bu dünyanın kahrını birlikte börtü böcek Ağır yenilgi almış şurada kaç kişiyiz Bize doğuyor güneş bizdedir derya deniz Zindan eder kendine lakin zindan arayan Kapıya çıkınca bak ne kadar geniş dünya Çeşit çeşit meşakkat binbir türlü oturum Fayda verir mi acep çıkmak için sabaha Karanlıklar içinden aniden bir uçurum Ey kadim geçmiş söyle ey gizemli gelecek Yaşandıkça çıkıyor ancan ortaya gerçek

Hayran oldum çünkü dertsiz kalmadım hiç, Geldim ki dertsiz bırakma beni Hayran oldum çünkü bütün parçalar birleştiğinde aynı nefes Parça parça her birimizde aynı nefes Alnımı sıvazlayarak bağırıyorum aynı nefes Hayran oldum çünkü ne cennet ne dûzah Şulesi düştü gönlüme, didar için iki cihan unuttum

Üzüm Bağında Serenat ilk şiir kitabı olmanın çok ötesinde. Gücünü yalınlıktan alan şiirler, aynı güçle derinleşirken okurunu da peşinden sürüklemeyi başarıyor. Gönüllü bir boyun eğişin şiirleridir Meryem Kılıç’ın eseri. dar sulardan kıyılara ben bereketli bedenler taşırım uzun uzun sularda yırtık meyve kabuğu şeffaf bulanık şeffaf bulanık şeffaf her şey bu kadar rahatım yaprakları yağmurla yorabilirsin şimdi

bütün sorular hazır aklı geri sarmaya dilimi çevirmesem bütün cevaplar hazır bilmiyorum gayret mi denir yaşadığıma defteri inceltmeye bir sözle başlıyorum

yazmadan ölebilir miyim tanrım bir şair olarak Şehirler, uykular, beton yapılar ve bekleyişler… Bakılmış Su klişeden uzak durarak emek verilmiş bir ilk eser olma özelliğini taşıyor. Birbirlerine dokunarak büyüyen kelimelerin okura gösterdiği, bir bütünden geriye kalan parçalar ve budanmış bir dil. Genç şairin algıyı bozarak kurduğu mısralarda yalınlık ve içe dönüş var. Dursun Güzel, sözün üzerini şiirle örtüyor.

Upuzun bir yılan gibi çevreliyor dünyayı kelimeler mezarlıklara başımızı sokmuş, ölü yiyoruz Halbuki biz birbirimizi severdik hatırla Sana bir şey olsa, günlerimin beti benzi atardı Bir bardak dua getirirdin sen de Bu soğuk iman girmeden göğsümüze

Sözlerini geçtin şarkının Aldı götürdü melodisi Saldı düşünce ormanına Başın dumanlarla sarılı Vakit erken, vakit varken Uzaklaşıyorsun

Sevgili babacığım ne çok şiir yazmadın Uyanmasın acılar, düşler ürkmesin diye Ben ki hayattan düştüm, kime çektimse böyle Gelmeseydim dünyaya o kadar kırılmazdım Bu yüzden seviyorum her şeyi ölesiye

bana dua et bir umut halidir yol bana dua et bir umut halidir yol

uyandığımda uyandırılacak biri kalmamıştı balık tutan çocukların hiçbirinin oltasında yoktum bir görünüp bir kaçan gözler bildik değil bildik değil bu yol göğe dayamış sırtını

kıştı göçmediler belki uykuya sığınıp beklediler yalnız rüyanın biteceği mutlak uykunun biteceği sarınıp örtülere rahat bir yaz için beklediler oysa yoktu yazda rahat

kendi başını döndürür değirmen öğüttüğü sudur, senden avucunu ister dudağını değil

harabat ehlisin... cehennem ne ki... vakte uy! mütevâzı dertler edin!

Eksik uçar martılar deniz kısalmışsa Birini vursam sadece birini eğer bensem Boynu bükük bir gök düşer ellerime Martıları havada yarım bırakıp şehirler Kurtulur güneşten ve renkten Kavramlar zıddına döner eğer bensem

Benim adim rahat makine Çek defterleri ve kredi kartlari cebinde tek bir çark giremeyecek Bu civata boşluğundan içeriye

söylenmiş sözler geliyor aklıma bir savaş şarkısı kanadına asılmaktan yıpranmış anne bahçeye kapı çizmekten usanmıyor her gün anneler bahçelere kapılar çiziyor her şey durağan böyle de iyi

“bir sesi olsun diye yalnızlığımın yeniden boğdum kendimi” İlk Değilim Üstelik uzun yıllar emek verilmiş bir çalışmanın ürünü. Okurunun karşısına önce bir kul ve baba, sonrasında şair kimliğiyle çıkan Şafak Çelik kelimenin çağrısına ve sadeliğe inanıyor. Dünyayı omuzlardan indirirken, omuzlara çıkma hevesinde değil. Kül ve buhar arasından sesleniyor şair, vaadedileni unutana.

sevgili mutlu son beni tanısaydınız severdiniz kaybolacak kadar hiç yürümedim kış mevsimini mp3e yükleyip dinlerdim sonsuza kadar kalp masajı sonunda aniden alınan nefesleri bilir misiniz öyleydim şekerliği anne duasıyla doldurmuştum, alır mısınız biraz hem üç poşet çocuk sesi almıştım bakkaldan beni tanısaydınız severdiniz mutlu son, biraz daha oturun lütfen inanır mısınız dünya terlediğinde sırtına havluyu ben koyuyorum belki de aksi oluyordur hayatı deli gibi alkışlıyor herkes belki de aksi oluyordur