Kölenin açtığı yara toprak kadar daha sert Eklesek sırtıma asılan çocukları daha Eşit gelmez sağdan yükselen müzik diğerine Hesap tutmaz Parmaklarım doğuştan eksik

Eksik uçar martılar deniz kısalmışsa Birini vursam sadece birini eğer bensem Boynu bükük bir gök düşer ellerime Martıları havada yarım bırakıp şehirler Kurtulur güneşten ve renkten Kavramlar zıddına döner eğer bensem

Yüzün tavanda Derleyip topladın duvarları Nehir, örümcek, kullanılmayan saçlarımı Bir harf büyüttün daraltmadan Adımlar yok düğümler köşesiz Baban arkandan seslenecek sanıyorsun Çünkü dudakları arasındadır Güneşin kıvranarak geçişi Sümeyra Yaman, dünyayı ince bir ruhla şekillendiriyor. Unutulan bir kutsal görev gibi hatırlatıyor kadınlığın varlığını. Yaman, ilk kitap olmayı unutturacak ustaca şiirlerle adım atıyor şairliğe.