Yüzün tavanda
Derleyip topladın duvarları
Nehir, örümcek, kullanılmayan saçlarımı
Bir harf büyüttün daraltmadan
Adımlar yok düğümler köşesiz
Baban arkandan seslenecek sanıyorsun
Çünkü dudakları arasındadır
Güneşin kıvranarak geçişi

Sümeyra Yaman, dünyayı ince bir ruhla şekillendiriyor. Unutulan bir kutsal görev gibi hatırlatıyor kadınlığın varlığını. Yaman, ilk kitap olmayı unutturacak ustaca şiirlerle adım atıyor şairliğe.