“Aşk İçsel Saklı Bir Işıktır” adlı şiirde şöyle bir kısım var, çeviri yapmadan yazmalıyım: “Free as a bird, knock on wood, thank the Lord I am driving along in my automobile It’s a brand-new pre-owned’ 96 Ford.” Buradaki Lord ve Ford kafiyeleşmesi, “alırsın Ford olursun lord”un anlamından bir santim uzağa düşmese de, acımasızca eleştirebilmek için ben yeterince kaygan bir zeminde, yazar ise bir o kadar sağlam bir yerde duruyoruz. Benim Paul Simon şiirine dair kendime çıkardığım en önemli ders şudu

Kur’an’la hayatını anlamlandıran birey, hayatın alanlarında yapıp-etmelerini ahlâki alanda düzenlerken anlam referanslarını/dünya görüşünü Yüce Kur’an’dan almalıdır. Hz. Aişe’nin de tanımladığı üzere Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed’in ahlâkı ‘Kur’an ahlâkı’ idi. Yüce Kur’an’ın, bireyin ahlâkını inşa ederken ifade ettiği, her bireyin hakkını-haddini bilmesi, diğer bireyin-bireylerin ve varolanların hakkını asla çiğnememesi, güzel ahlâkla birbirinden etkilenmesi ve ahenk içerisinde daralıp genişleyebilen,

Seni gördüğü zaman zalimce başını çeviren mağrur bir dilberin kapısı önünde ay ışığı altında sabaha kadar dolaşmak, bunu candan arkadaşlara ağlayarak anlatmak, -söz aramızda- gene hoş şeydir. Fakat sevgili bir vücutta bulunmayan bir şeyi kendisinde taşımaya tahammül etmeyerek onu koparıp atabilmek, işte adaşım, yalnız bu sevmektir.

Bir saat kadar sonra resmi tamamladı, daha doğrusu kendi kendine: “Eh, yeter artık!” diye işi bıraktı. Elinin tersiyle alnının terlerini silerek bir iki adım geri çekildi. Hiç de fena olmamıştı. Günün resim yapmaya en uygunsuz olan bir saatinde çabucak çırpıştırdığı bu tablo bile, onun epeyce kabiliyetli bir sanatkâr olduğunu gösteriyordu. Yaptığı resme baktıkça bunu kendisi de fark eden Tevfik, “Ah, Fransa’da birkaç sene daha kalabilseydim! İnsan altı ayda ne görür ne öğrenir ki?” diye zihninden geçirdi,

Rüzgâr! Bu dağ başlarında çırpınan serin Kanatların gökyüzünden akan bir seldir Bana kudret ve cesaret veren bir eldir. Beşerlikten uzaktayım senin ülkende Senin gibi azamete âşıkım ben de İşte rüzgâr! Senin gibi ben de deliyim. Islıklarım senin gibi inlemelidir Herkes beni ürpererek dinlemelidir. Rüzgâr! Sana, yalnız sana benzemeliyim

İhtiyar, pencerede yoktu. Perdenin arkasına saklandığını düşündüm. Yarı açık camı yavaşça ittim. Yoktu. Duvardaki resmini gördüm önce. Küflü çerçeveden sızan nem, resmi sarartıp geriye buruşuk bir yüz bırakmıştı. Saçı, yüzü, hatta gözleri net değildi. Odadaki her şey gibi resim de eskimişti. Tavandan sallanan karanlık ampul kendini aydınlatabiliyordu sadece. Eşyaları ve bizi nasıl öldüreceğini seçmişti ihtiyar. Her şeyin üstünde bir hâkimiyeti vardı ve gülümseyerek çürütüyordu bizi. Bacalardan gökyüzüne yü

Ev bizimdir. Sokak gürültü. Boğar. Boğar, evimize koşarız. Hatta odamıza. Odamız yoksa geceleyin yatağımız olan kanepe de, yemekteki sandalyemiz de iyidir. Avutur. Isıtır. Fakat komşunun dikenli bir sözü olur ya da tatsız bir haber alırız telefondan yahut ne bileyim günlerce yağmur yağar, kar kapar yolları yahut da siyaset hırçınlaşır, sokağa taşar, koştuğumuz ev cendereye döner, aynaya maynaya bakmadan ilk fırsatta dışarıya atarız kendimizi. Kaçarız. Evden kaçarız. İnsani her halin yaşamın bir parçası ol

Nedir, nereyedir, neresidir bu durmaksızın olmakta olan? Neresindeyiz bu sonsuz sonrasızlığın? Neredeyiz? Bu sürekli akış ve kesintisiz varoluştalık içinde bir kimsenin veya bir şeyin kendi doğru yeri neresidir? Bu varlık sağanağı içinde kendi oluşa tekabül eden hakiki yeri ve durağı işaretleyebilecek bir maharetimiz var mıdır? Evet ve hayır. Cevaptan önce ve sonradır, burada giz’liden giz’liye ve sükût ederek konuşulur. İki türden ses çıkaran bir tür gizli göçmenler olarak. Bilmediğimiz ismiyle, ismi olmay

Vakt ü zamanında Âlem-i Misal’e pek meraklı Eyyam nam bir sahaf varmış. Bir gece rüyâsında envai huruf görerek bir kehânet yazmış. Bunu da şeyhine arz eylemiş. Ol pîr-i menam gördüğü rüyâsı sebebi ile âmâ olduğu zannına kapılan Asım nam aktarı ve Âlem-i Hayal’i temâşâ etmeyi pek seven Mestur nam çırağı yanına katıp yola revan olmasını tavsiye etmiş. Vazifeleri lübbü’l-menamı şeytan-ı lainden kurtarmak imiş. Âlem-i Misal Rehberi, rüyalarla yoğrulan üç gencin Âlem-i Misal’e varmak üzere çıktıkları gizemli b

Aslında kibarlardan korkulur, güler yüzlülerden de. Nerede bir fazlalık varsa orası ürpertir içimi. Fazlalığın iyilikte olması önemli değil. Zira abartının altında başkalarının görmesinden korkulan şeyler gizlenir. Tanıdığımız o çok kibar insanları tribünlerde izleyelim: Geriye düştükleri, kaybettikleri anları, bilhassa şampiyonluğun bağlı olduğu son maçı seçsek. Gerginliğin arttığı, yönelen bakışların fark edilmediği böyle anlar, gülen yüzlerin ardındakini ortaya çıkarır. Tuğba Ekiz, denemenin kalıp ve k

Felsefenin bir tarifi de en güzel kelimelere dair bir araştırma olmalı diye düşünüyorum. Bu kelimeleri bulduğumuzda, bulup kendimizi onlar içre olmaya bıraktığımızda bakışımız güzelleşecektir hiç şüpheniz olmasın. İşte o zaman dünyanın bir bakışta değişivermesinin pekâlâ mümkün olduğunu fark edeceğiz hayretle. Ama o zamanı beklemeye gerek yok. Yeter ki biz şunu iyi anlayalım: Dünyaya bakışımız değiştiğinde dünyanın kendisi değişmese bile onunla ilişkimiz değişecektir. Deneme tarzının benimsendiği bu kitapt

Doğrusu şu ki sizi sevdiğimden emin değilim. Çünkü çoğunuz yüzünüzde beliren kişiye benzemiyorsunuz. Benimle onun arasında duruyorsunuz ve bu yüzden birbirimizi işitemiyoruz. Bırakın da birbirine açık bu iki insan konuşsun, hakikate yaklaşmanın birçok yolundan birini keşfetsin ve yürüsünler. Siz yeter ki bu yolun üstünde ayaklarımıza batmak için bekleyen dikenler olmayın. İşte annem de kayboldu. Çünkü annemin yüzünde gerçeği örtbas eden başka biri yok. Sadece bir kişi olarak bakar, bir kişi olarak düşünür v

Babasının Çok ince ve çok derin bir çocuk Cemile. Çok da kırılgan. Yüzüne baksam dokunuyor bana. Merhamet yumağı gibi sanki diyerek anlattığı sakin, latif, daima gülümseyen ve gülümseten, anneliğiyle ve evlatlığıyla imrendiren bir hanımefendiyi, Cemile Sümeyra'yı, onu seven insanlardan dinliyoruz. Cemile Sümeyra Kitabı, yalnızca tanıyanların değil, onu hiç tanımamışların yüreğinde de bir ukdeye dönüşüyor. Büyüyor, büyüyor... Tanımak, tanışmak ve lütufkar yüreğiyle şifa bulmak arzusu kaplıyor içimizi. Okurl

Canlı varlıkların mahiyeti ve kökeni sorunu felsefe tarihinin en eski sorunlarından birisidir. Onların mahiyetinin ne olduğunu belirlemek, kökenlerine dair verilecek cevabı da önemli ölçüde belirlemiştir. İşte sorun bu yönüyle, evrende var olduğu düşünülen düzen ve gaye kavramlarından hareket ederek Tanrı'nın varlığını kanıtlamaya çalışan teleolojik kanıtla ilişkilendirilir. Evrenin bir amacı var mıdır? Hayat ilk olarak nasıl başlamıştır? Karmaşık biyolojik sistemler nasıl bir araya gelmişlerdir? Düşünce

bütün sorular hazır aklı geri sarmaya dilimi çevirmesem bütün cevaplar hazır bilmiyorum gayret mi denir yaşadığıma defteri inceltmeye bir sözle başlıyorum

Acaba, diyor annem, Hasan ölürken ben ne yapıyordum? O sırada ne yapıyordum ki birkaç kilometre uzağımda can çeki- şen oğlumun acısını sezmemiş, durup şaşkınlıkla etrafıma bakmamıştım? Halıyı ve alt kattaki daireleri geçip yerin altındaki bilinmezliğe inen ve bir çırpıda yüzeye çıkan bakışlarını üzerimizde gezdiriyor. Sahi, diyor, gerçek bir şaşkınlıkla. Tam olarak kaçta olmuştu kaza? Turuncu Ölüm, sade fakat güçlü diliyle karakterlerini ortak bir olay karşısında birbirine bağlıyor. Ölümle zorunlu olarak bi

Seyahatten beklenenle gerçekleşen arasında ne gibi bağlantılar vardır? Amaç gerçekleşmiş midir? Insan, seyahatle umduğu şeyi bulabilmiş midir? Seyahatler her zaman amacına ulaşabilir mi? Kimi seyyah, amacına ulaşmış, bunun bir kanıtı olarak seyahatnamelerle yahut büyük değişimlerle geri dönmüş veya yeni mekânlarda yaşamına devam etmiştir. Kimi seyyah ise yollarda hayatını kaybetmiş, arayış hâlinde hayata veda etmiştir. Hayatı yollarda keşfedenler; yollardan kitaplara sızan hayatlar... Coğrafyanın kaleme ya

Alnımda görünecek koca şişlik, belki ufak bir yarık sayesinde yarım günlük ödeme yapmaktan kurtulabilirdim. Ya tam gün- lük kira isterse. Eğer öyle olursa ona otelini başına çalmasını, buranın terk edilmiş bir yer olduğunu düşünerek içeri girdiği- mi, veznenin arkasında o aciz yüzünü görünce iyilik olsun diye burada kalmamı bana vicdanımın dayattığını, arkadaşlarıma kaldığım yeri tarif ederken Kokuyu takip et, diye yönlendirdiğimi... Bir dakika. Olur Belki, otelleri mesken edinmiş tuhaf bir adamın tuhaf hi

Dil araştırmalarında en az ölçünlü dil kadar ağızlarda kullanılan söz varlığı da önemli bir kaynak malzemesidir. Bu çalış- ma Türkiye Türkçesi Ağızları'nın söz varlığını ters dizim şeklinde sunan ilk sözlüktür. Türk diline önemli bir armağan olan Türkiye'de Halk Ağzından Derleme Sözlüğü, Dr. Ali Cin'in ve Dr. Safiye Genç'in meşakkatli ve uzun soluklu çalışmalarının eseridir.

Bir istasyonda, bir yolcu, gidecek olmanın gözü pekliğiyle, sık sık gördüğü rüyayı ilk kez anlatırken birine, tereddüt eden Pembe'yi, eşkıya mağduru Elmas'ı, banka uzanmış ölümü bekleyen Azer'i, vefakar Üzeyir'i, çocuklarıyla neşe içinde yavan ekmeği kopara kopara yiyen anneyi, başı bütün olmayan kadınları, erkeksi Maral'ı, fasulyelerin ölmeyeceğine inanan beyaz atkılı adamı, yeşil mantolu, kızıl saçlı, alımlı genç kadını, uduyla deva bulan Ali'yi, Neva'yı, zamanı yorumlayan büyük saati, yenilen Mehmet'i, s