İlim insanlarını ve insanı, sırf hayattayken sevmek ve sevdiğini sürdürmek ülküsüyle görgülenmeye ve nihayet kültürlenmeye küçük bir hizmette bulunabilmeyi gaye edinen Çay Saati Sohbeti’ni büyük bir vazife ve hizmet olarak görmelidir. Çünkü yegâne maksadı, öğrencilerimizin ilim insanı hocalarını hayattayken sevdiğini göstermeleri, sohbet eden hocamızın da başta öğrencilerini hayattayken bilfiil sevmekte olduğunu açığa vurmasıdır. Onları iştiharla tanıtmak veya izhar edilmeyen bir amaç yoktur. Hoca sadece