“Kimin Kabuğu?” sorusunu “Benim kabuğum!” diye cevaplıyor kaplumbağa. Çünkü kabuğu vücudunun bir parçası. O kabukla birlikte dünyaya geldi. Kabuğunu terk etmek hayattan ayrılmak anlamına geliyor. O park edilen bir araba garajı değil. Hem evi hem bedeni. Oysa kurbağa kaplumbağanın kabuğunu istiyor. Tepiniyor sırtında kabuğu boşaltması için. Dahası kabuğun kendisinin olduğunu iddia ediyor. Gece gündüz vıraklayıp duruyor, kötülükler yapıyor kaplumbağa kabuğunu terk etsin diye. Nurcan Avcı Bayraktar yazdı, Ayşe

Dünya yüzeyinde mazlum kanının akmasına sessiz kalamayan, taş’kın bir ırmak gibi çağlayan şair. Sözünü kınından çekiyor, en azından bir şey söyleyebilmiş olmak; sözle, elle, dille bir şeyleri değiştirmek için. Dön de bak kan neler yapıyor? Nasıl tutuyor sabrın sicil kaydını? Mirasyedi benlikler çözebilir mi Fecrin görkemli tebessümünü? Şiirlerin gırtlağını sıkabilirsiniz ancak Kalpleri yerinden edemezsiniz! Dön de bak kan neler yapıyor? Ayrıca kuşlar da kaderle uçmaktadır…

“Oyun oyna.” Halka halka büyüsün oyun. Oyun içinde oyun varsa buna itiraz et, Afrikalı çocukları da al oyununa. Sakın unutma! Büyün çocuklar masum, bütün çocuklar kardeştir. Bunu bilmemeleri de engel değildir kardeşçe oynamalarına. Onların oyunları benzemez büyüklerin oyunlarına. Hepsi birden kazanabilir mesela. Kimseden komut almaya ihtiyaçları yoktur, kardeşini sevmek için bir çıkarının olmasına da… Çocuklara kardeşliklerini hatırlatmak için küçük notlar Bir Kardeşlik Bildirisi Yaz Yıldızlara’da.