Yorum Bey, Tutu’nun söylediklerine kulak asmamış hâlâ “Tutmayın beni!” diye bağırıp duruyordu. Oruç Bey arkadaşı Yorum’un bu aşırı hâllerine daha fazla dayanamadı. Yanına gitti, elini uzatıp onu avucunun içinden yakaladı. Yorum Bey öteye beriye kımıldayıp debelense de elini Oruç Bey’in elinden kurtarmayı başaramadı. Ağız dolusu yalan söylemek istiyor, keyfince dedikodu yapmak için can atıyor, kalp kırmak için fırsat kolluyordu. Sanki Oruç Bey onu avucunun içinden değil de kalbinden yakalamış gibiydi. Gittik

Gençlerin en büyük problemi nedir? Herkesin onları problemli görmek gibi bir yaklaşıma sahip olması. Gençler her geçen gün kötüye mi gidiyor? Hiç sanmıyorum. Aksine, gençlik kötülükle mücadele edecek enerjiye sahip olmanın adıdır. Gençlerden neden bilge çıkmıyor? Bilgelik kontenjanı yaşla sınırlı ve bir türlü ihtiyarlardan fırsat kalmadığı için olsa gerektir. Gençlerin hızla ateizme ve deizme kaydığı doğru mudur? İzimler içerisinde gençlerin en çok kaydığı atletizm ve turizmdir. Genç işsizler hakkında ne di

Tanıtım Metni: Susmadığın kadar yaşıyorsundur Uyandığın kadar derin uykudan Bilmediğin kadar bazı şeyleri Kim bilir belki de o son uykundur Evden kovduğun gün endişeleri Meğer herkes genç yazılmış kütüğe Herkesin verilmiş bir sözü varmış Yarı yolda kalmış, çıkmış çürüğe Anne ölür biter uyku nöbeti Zaman meğer boş beşiği sallarmış

40 dakikalık ders öğrenci zihninin vakte ait dolanım ve salınım alanıdır. Öğretmenin zihni de bu “kırk dakika koridoru”nda tur atar. Hiç de az bir şey değildir bu vakit. Anneler babalar evde çocuklarına herhangi bir terbiyevi konuda kırk dakikalık bir zaman ayırabiliyorlar mı acaba? Hiç sanmıyorum. Üstelik bir öğrenci günde en az altı yedi kez bu “kırk dakika sahası”nı öğretmenleriyle birlikte dolaşıp turluyor. Anneler kızlarının aklına nereye kadar refakat edebiliyorlar acaba? Babalar oğullarının duyguları

“Ben” bilgisi “sen”i tanımaya, “biz” bilinci “siz”i idrak etmeye katkı sağlar. İşaret zamirleri de öyle. “O” gaybbilgisini, “bu” yakını görme yeteneğini, “şu” ilgisizi ilgiliden tefrik kabiliyetini geliştirir. Haklısınız, ben ne demek istiyorum ve buraya ne diye geldim? Unutmanın sildiği resimler kadar silemediği suretler ve şekiller de vardır, onu haber vermeye geldim. İlkokuldan aklımda kalan, sarışın Semra Öğretmenim’in dışında tüten sobamız ve kara tahtayla uyumlu siyah önlüğümdü. Hatıralar da kıyafetle

Onda Çıplak ayakla böyle gezerdi heves Gülse sürgün, ağlasa hükümetler düşerdi Duruşu Yassıada sanki ipte Menderes Durup durup bakardı portakal yokuşuna Ey yoksulluk geri git, alıştık sana derdi Babamla hiç gezmedi bir kerecik Mersedes

İlkokulu bile bitirdiği meçhul olan babam, o gün büyük bir pedagogluk örneği sergilemişti. Başımı öne eğdiğim için sadece yüzümün bir yarısına bakarak söylediği şu sözleri unutamam: Karnen ölçü değil, senin yarınını değil bugününü gösteriyor karne. Yarın çok şeyler değişir. Sakın bu zayıflarla okumaktan kurtulurum sanma. Otuz yaşına da gelsen okuyacaksın. Ya bu deveyi güdeceksin ya bu deveyi, diyardan gitmek yok! Anladım ki kaçış yoktu. Pılımı pırtımı alıp içime döndüm. İçim gerçek evimmiş meğer; bunu anlad

Sevgili babacığım ne çok şiir yazmadın Uyanmasın acılar, düşler ürkmesin diye Ben ki hayattan düştüm, kime çektimse böyle Gelmeseydim dünyaya o kadar kırılmazdım Bu yüzden seviyorum her şeyi ölesiye