Kahramana ait değerler dünyanın ufkundan çekilirken, kazanç dünyasının kavramlarından yeni ve cesur bir dünya imal edildi. Modern insanın doğayı denetleyerek tüm varlığı sömürgeleştirmesi, böylece bir yeryüzü cenneti kurma ideali, kadim dünyanın yegâne iletişim biçimi olan sözü de yerinden etti. Sözün yerini gösteri (göz) etkinliği aldı. Sözün/şiirin, dolaysıyla şairin, belirleyici bir konumda olmamasının nedeni tehlikeden riske, kahramandan girişimciye, sözden gösteriye uzanan bu tarihî kesitte aranmalı. A

Yaralanmak benim hakkım sarmaksa senin biçilmiş ekinler gibi geçip giderken günler bu sokaklar dedim, çıkmaza nasıl düşmüş sesimden taşınırken nasıl yaşlanmış evler

Ne hayatla pişti oldum ben ne eküri ne yaşadım fifty fifty kelimelerime karşılık bulamadım üzgünlüğüm ondandır meğer eli sopalı bir öğretmenmiş benim acı diye bildiğim meğer babanın daraltılmış ömrünü giymek oğulların kaderi Şimdi sana birkaç numara daha büyük bir hayat yani tavsiye etmek istiyorum, ölünce de giyersin ister yeni bir yer edin kendine ister yeni giysiler yetenek yetmez, şehri etsen de şiiri fethedemezsin

Düşün, kırılan parmağını nasıl doğrultur insan işte öyle doğrultuyorum şimdi bu şiiri şairler kendinden bahsedecek kadar yalnızlar ölmek de bir dil alışkanlığı artık sevmek gibi kahvelerin hatırı kalmadı bunu cezveler iyi bilir kırık parmağa sorarsan yamandır dünyanın hâli sessiz harflerden sakınmalı, susmak tehlikelidir