1- Lotretta 2- Kaplumbağa Gölgesi 3- Öbür Dünya Öyküleri 4- Düşeş

Kara örtü gözlerimi kapatmadan önce, Siyah’ın masa başındaki kâğıtları öfkeyle incelediğini gördüm. Sonrası karanlık. Odanın kapısını kilitleyip çıktılar. Eli kolu bağlı vaziyette kaç gün bekledim bilmiyorum. Arkamda ayak sesleri. Fısıltılar. Kahramanlarımın tutsağıydım. Bir gün kalemimi ele geçireceklerini tahmin edememiştim. Her an öleceğimi düşünüyordum. İsyana hazırlıksız yakalanmıştım. Nasıl bir son yazıyorlardı? Loretta, okuyucunun alışılmadık olaylarla karşılaşmasına rağmen anlatılanlara bütün kalb

Yerde yuvarlanan dudağı elime aldım. Hiç susmadan mırıldanıyordu. Birine kızmıştı. Sürekli suçluyordu onu. Kulakları olmadığı için, yanlış kişiye söylendiğini anlatamadım. Gözleri olmadığı için tanıdık bir el tarafından tünelin boşluğuna yuvarlandığını görememiş, dudaklarına bulaşan çamuru silememiş, susması lazım geldiğini bilememişti. Cebime attım. Belki bir gün lazım olur diye. Tedbiri elden bırakmamak gerekirdi ama olur da bir gün dudaklarım silinirse, ben de bu sürekli konuşan kendini bilmez ağıza muht

İlk öykü kitabından dört yıl sonra okurunun karşısına yeni ve iddialı bir kitapla çıkıyor Güzide Ertürk: Öbür Dünya Öyküleri Bu dünyanın öyküleriyle öbür dünyanın öyküleri arasında ince köprüler inşa eden Ertürk, kendisinden yüz yıllar önce aynı meçhul vadide pusulasız yürüme cesaretini göstermiş Ardaviraf ve Danteyi işaret ederek kendi yazma serüveninin farkına dikkatleri çekiyor: Öbür Dünya Öyküleri ne Ardavirafnâme gibi duyulmamış iksirler içip rüyaya yatmakla başladı, ne de İlahi Komedya gibi sevgili

Yerde duran bavula bir tekme attım. Yarı yarıya dolu bavul ters dönerken bir kâğıt düştü. Sessiz, kar tanesi gibi yumuşak, halıya kondu. Bir fotoğraf. Bir kadın resmi. Benim resmim.