Deccal, inanç ve aklı yüksek bir düzlemde uzlaştırmaya çalışmadan, Hıristiyanlığa yöneltilen çok sert bir eleştiridir. Zira bu din, bir kültür yıkıcıdır, insani içgüdüler taşıyan her türlü uygarlığa düşmandır, zayıf ve hasta olanlar içindir... Hayali neden- ler ve hayali kavramlarla beslenen din, yalan üstüne kurulu olduğundan, bilgiye düşmandır, kişiye ne huzur ne de mutluluk bahşeder. Nietzsche'ye göre ?ilk ve son Hıristiyan çarmıhta ölmüştür. Ondan sonrası ise köle ahlakını savunan, hayatı yadsıyan bir ö

Hayatımızı dayadığımız, sırtımızı verdiğimiz temel inançlar felsefe-bilimde aranmaz, aranmamalıdır. Zirâ felsefe-bilim yaşatmaz; hayatî ihtiyâçları karşılamak üzre oluşturulmaz. Sâdece merakı tatmine, bilgi edinmeğe yöneliktir. Felsefenin metafiziğinde bilgi; bilginin nereden neşet ettiği, yapısı ve tabiatı araştırılıp elde edilirken bilimlerde varolanların keşfinden elde edilir. Felsefe Bilimin Odağında Metafizik adlı eser bilginin nereden neşet ettiğini, yapısını ve tabiatını; tarihsel çerçevede, derin

Seylerin senin arzu ettiğin gibi olmasını isteme,nasıl oluyorlarsa öyle olmalarını iste, böyle yaparsan her zaman mutlu olursun.

Ölümün karesi hayat ise hayatın karekökü ölümdür. İnsana dost görünen, açlıktan beşerleri kokan modern dünya, ölüm kere ölüm olan bu hayatta, bu açıkhava mezarlığında insanı yemeye çehresinden başlıyor. Onun simasını paramparça edip daha sonra onu rahatlıkla tüketiyor, çiğniyor, sindiriyor. Ben, İlk insan Âdem aldatıldığını fark ettiğinde elinden düşürdüğü zehirli meyvenin evren ağacının dalına tutunmasıyla, dünya olarak hayat bulan içi kurtlu bu gezegende kimim ve neyim? diye soru- yorum. Kâh Sisifosun taş

Aşkın Metafiziği, Deleuze ve Guattari’nin kavramlaştırdığı “arzu felsefesi”nin önceden yazılmış, ancak çelişkili bir karalama- sıdır sanki… Küçük bir farkla: Schopenhauer aşkı, soyunu sürdürmek amacıyla insana kurulmuş hoş ve bilgece bir ‘tuzak’ olarak görür. Öyle ya, insan demens’tir; tutkularla, öfkelerle, haykırışlarla, ani mizaç değişiklikleriyle, ihtilâçlı ve aşırı bir duygusallık gös- terir, imkânsız olanı ister ve fedakârlıkların faziletine inanır. “Yaşamak için yaşamak”ın içini aşkla doldurmak, bir

Hölderlin der ki: Ozanca barınır insan yeryüzünde. Ve tarif ettiği o yer, ara bir yerdir: çifte yoksunluk zamanından kalma... Bir bakıma yerlerin yeri... Bir çeşit bekleme odası... Muhakkak ki, en az Hölderlin kadar beklemiş biri Kafka da... Beklemeyi bilmiş biri... Üstelik ozanca... İyi de, Kafka neden şiirde karar kılmamıştır da, düz yazıda ozanca davranmayı tercih etmiştir? Ara yerde (Araf 'ta mı yoksa) kalmayı arzulamıştır? Aranan yanıtların çoğu, belirli bir olgunluğa ulaştıramadığı, daha da vahimi, ta

Ey talihsiz adam! Hakikati konuş o zaman! Filozofları taklit etmekten vazgeç. Bu düşüncelerle yaşadığın müddetçe okul sıralarında sana öğretilenlerin hiçbir faydası olmaz. Sen sadece güçlü ve kudretli olanların izinden gidebilirsin.

"Ey Atinalılar! Beni suçlayanların iddialarından nasıl etkilendiğinizi bilmiyorum, fakat öyle ikna edici konuştular ki, ben bile kim olduğumu unutuyordum neredeyse."