Ah o çiçeklerin başını döndüren nefes Sızılarıyla köklerin gökleştiği dirilik Suya uzanmış dudaklar gibi dip ve eski Aynalardır benim o şimdi yabancı gelen yapraklarım Aynalardı fakat siz ne yaptınız bana, yapmayacaktınız Ey çarşılar aldınız beni Ben yalnız bir ağaçtım çıkmazdı sesim Şimdi sesimin çıkmadığını da duymayacaksınız

kedilerin ağzı açık fakat dilinden anlamıyor kimse kelimeleri günlere yedirip duruyor insan kelimeleri toplayıp duruyor gökten bir kere canlıya dönüşüyor bir kere de ölüme çizip duruyor aklını yere hem de kalbinin sesini uçurup uçurup gövdesine

ismimi her sabah güneşin ince tülü sesine üşüşürken bıkmadan soruyor bana unutmadım oysa dünyayı unuttum bir, gölgesine aldandım mağaranın yanağında belli belirsiz bir ağın titremesi gibi titredim nefesimin taşıdığı ölümden

Yaralanmak benim hakkım sarmaksa senin biçilmiş ekinler gibi geçip giderken günler bu sokaklar dedim, çıkmaza nasıl düşmüş sesimden taşınırken nasıl yaşlanmış evler

Ne hayatla pişti oldum ben ne eküri ne yaşadım fifty fifty kelimelerime karşılık bulamadım üzgünlüğüm ondandır meğer eli sopalı bir öğretmenmiş benim acı diye bildiğim meğer babanın daraltılmış ömrünü giymek oğulların kaderi Şimdi sana birkaç numara daha büyük bir hayat yani tavsiye etmek istiyorum, ölünce de giyersin ister yeni bir yer edin kendine ister yeni giysiler yetenek yetmez, şehri etsen de şiiri fethedemezsin

Çivit kokulu bir çarşaf düşerken balkondan Seyredilen beyaz perde Çocuklar sallanıyor Salıncak ipiyle yapılan sapanlar Uçurtma ipiyle Heeey dünya! Bütün uçurtmalar tellerde Bu sokakta çocuk oluyor kan

düştüm de neden su tutar hâlâ beni neden izleri göğsümde ıslak bilirim yerimi nerede duruyor ayaklarım arıtır böylece su geçerken ırmak düşüyordum bir zaman ama şimdi varmış olmalıyım bilirim artık dönüş mutlak

Demir parmaklarında duyduğun sarkaç, gitgide ne kadar benziyor yüzüne ki rüyan -da tepsi -de kano, bir çamur gülüş -tür yarılan, gibi akan şehir de hasılı kemik küreklerin, yüklenir yorgunluğunu şehrinin ağaç diplerinden!

murat affınla geçmek bahçene nakıs ellerim göğüne çevrili bir taş çiziyor atmosferini dünyanın ben bunun altında daha ne söyleyebilirim

Onda Çıplak ayakla böyle gezerdi heves Gülse sürgün, ağlasa hükümetler düşerdi Duruşu Yassıada sanki ipte Menderes Durup durup bakardı portakal yokuşuna Ey yoksulluk geri git, alıştık sana derdi Babamla hiç gezmedi bir kerecik Mersedes

Görünmez'in Arıları, şiirin bizi şiir hâline sokması gerektiğine inanan, şiirin tadını çıkaran, şiirin saf rüyasında yeryüzünü derin bir acı ve tutkuyla kavramak isteyen bir şairin lirik şiir merkezli okuma notlarından oluşmaktadır. Kovanım yağma olsun diyebilme gözü pekliğini gösterebilecek okurlar için...

Kalbinizde Allah'ın elleri duruyor sizin. Bunu zeytin ağaçlarından anlıyorum; ağlıyorum... Dudakları kirlenmiş biri bile öpebilir zeytin ağaçlarını, çünkü siz onları âteşîn gözyaşlarıyla suladınız...

şiddeti kesildiğinde rüzgârın yalnızlığı tozunu sele kaptıran müziğin yalnızlığı mermeri su sanan ayakların yalnızlığı sağa çevrilince başın solda kalanların yalnızlığı olmakta olandır, söylemek istediğim

Dualar güneşe korkak ses kılığında Sürüler hâlinde kış geçer gün doğar Şafakla üşümek çözüm değil şimdi Yine de üşümek yaşamaktır meğer

Elimde avucumda bir pilot kadar değil Bir kepçe ya da vinç operatörü kadar emin Bir haklılık hissi varsa payı olmamasına rağmen Bana üzülmem için beş dakikalığına Bir ömür verebilirsiniz

"yedi yeşil kaplan" mürekkep akan bir ırmaktan geçip ulaştılar yazıya, orda şairler açılan bir güle bakarlardı hep

Düşün, kırılan parmağını nasıl doğrultur insan işte öyle doğrultuyorum şimdi bu şiiri şairler kendinden bahsedecek kadar yalnızlar ölmek de bir dil alışkanlığı artık sevmek gibi kahvelerin hatırı kalmadı bunu cezveler iyi bilir kırık parmağa sorarsan yamandır dünyanın hâli sessiz harflerden sakınmalı, susmak tehlikelidir

Sizden biri değil kendinin tastamam ortasında Sizden biri değil kavi bakışlı bir Türk Sizden biri değil gözümün bebeği Telaşa mahal yok, olduğu gibi her şey

Bir gün sapsarı bir güneş Ağır, hantal bir inişle Akşamı getirirken öleceksin. Buydu diyeceksin beklediğim Güm, şak, sarı, mor

Ve bir gün, ışığın daha saydam olduğu bir gün Cenklerimizden söz edeceğiz, kılıçlarımız pas Alnımızın tam ortasında uçurumlar Cenklerimizden söz edeceğiz onarıp kılıçlarımızı Savaş bitti diyeceğiz, savaşa hazırlanarak