Muhabbetlerine katılmak isteyen herkese bir minderlik yer açar Kırk Bir Kere İstanbul ve heyecanla müjdesini verir: Bu kitap vesilesiyle yirmi bir mekânı ağır ağır gezen herkes, yirmi mekânda daha ağırlanacaktır. Sözünü çoktan vermiştir İstanbul. Onunla kırk bir kere buluşmak ve baş başa kalmak isteyenler için... Rahşan Tekşen Kırk Bir Kere İstanbul adlı ilk eseriyle şehrin bir zamanlar ihtişamlı yüzakı olan fakat zamanla unutulmuş ve terk edilmiş mekânlarını yeniden hatırlatıyor. Bir yanıyla estetik zevki,

Otuz bin kişilik ordu Hüseyin'in çadırını çevreledi, taşkın bir sel gibi akmaya, kaynamaya başladı. Atların ve insanların çığlıkları karıştı, çölde yankılandı. Zeynep çadırda, hasta olan Zeynel Abidin'in başındaydı. Hemen dışarı fırladı. Düşman birlikleri çemberi daraltıyordu. Hüseyin'in çadırına koştu, Kalk kardeşim kalk, dedi, Olanları görmüyor musun? Bak neler oluyor? Hüseyin, Sakin ol, dedi, Şimdi dedemle konuşuyorum. Bana 'Hüseyin'im,' diyor, 'Yakında bana geleceksin, cennette birlikte olacağız, ayrılı

O kapıyı aralayınca daha kolay oluyor her şey. Daha rahat ediyorsun. Bir zaman sonra aklıyorsun bahanelerinle birlikte kendini. Sayıları arttıkça rahatlıyorsun, nefes alışın bile düzeliyor. Şimdi kaldığın bu yerde sorular akın ediyor zihnine. Oysa düşünmek yok, demiştin. İnsan şimdiki zamanı yaşamalı, takılıp kaldığı keşkeleri bırakıp yoluna devam etmeli. Yoksa yeni keşkelerin gölgesinde miş’li zaman olup kalıyor. Gülnur Aşcı görünüşlerin, imajların arkasına saklanan insanı arıyor, buluyor, deşifre ediyor

“Aşk İçsel Saklı Bir Işıktır” adlı şiirde şöyle bir kısım var, çeviri yapmadan yazmalıyım: “Free as a bird, knock on wood, thank the Lord I am driving along in my automobile It’s a brand-new pre-owned’ 96 Ford.” Buradaki Lord ve Ford kafiyeleşmesi, “alırsın Ford olursun lord”un anlamından bir santim uzağa düşmese de, acımasızca eleştirebilmek için ben yeterince kaygan bir zeminde, yazar ise bir o kadar sağlam bir yerde duruyoruz. Benim Paul Simon şiirine dair kendime çıkardığım en önemli ders şudu

Bir yerin kıymeti, ancak kaybedildiğinde anlaşılır, diyenler aldanırlar. Çünkü ben bahçede geçirdiğim zamanı, bir daha dinleyemeyeceğim bir masal gibi nefessiz yaşadım. Biliyordum ki kaybedersem yeniden bir araya gelmek zor olacak. Bu yüzden yokluğunda hissettiğim şey, kıymet bilme değil yalnızca avunma ihtiyacıydı. Korkak Ruh, koca dünyayı değil bir insanın hayatına değebilen, yoluna çıkabilen küçük dünyaları anlama ve yorumlama çabası. Değiştirmek ya da yeniden inşa etmek değil girişilen iş. İçinde nefes

Edebiyat, bir kişinin, yazarın, sanatçının salt kendiliği ile anlaşılamayacak kadar derin ve çok katmanlı bir olgudur. Ortaya çıkışı, okunuşu, yayılışı ve etkilerine bakıldığında edebiyatın bütün bir hayatı ku- şatan, bütün bir hayatı etkileyen bir süreç olduğu görülür. Hayatın güçlü bir tanığıdır edebiyat, hafızası taze ve güçlüdür. Hikâyeleri, durumları, gerçekleri ve düşleri içinde barındıran edebiyat, sürekli değişik kaynakların, aktörlerin, gelişmelerin, hadiselerin içinde var olur. Bundan ötürü de kar

40 dakikalık ders öğrenci zihninin vakte ait dolanım ve salınım alanıdır. Öğretmenin zihni de bu “kırk dakika koridoru”nda tur atar. Hiç de az bir şey değildir bu vakit. Anneler babalar evde çocuklarına herhangi bir terbiyevi konuda kırk dakikalık bir zaman ayırabiliyorlar mı acaba? Hiç sanmıyorum. Üstelik bir öğrenci günde en az altı yedi kez bu “kırk dakika sahası”nı öğretmenleriyle birlikte dolaşıp turluyor. Anneler kızlarının aklına nereye kadar refakat edebiliyorlar acaba? Babalar oğullarının duyguları

Şairin dediğine bakılırsa önce beyazdı karga. Ve güneşin de fazlasıyla beyaz olduğuna kanaat getirmişti. Güneşin kalbini gagalamaya karar verdi. Kararını hayata geçirdi. Ertesi gün güneşin kalbinin daha da büyüdüğünü gördü hayretle. Bir daha sapladı gagasını güneşin kalbine. Güneşin kalbi öylesine parladı ki karga kapkara oldu birdenbire. Bir Şair kara güneş dedi buna, diğeri nûr-ı siyah. Bu rivayeti dinleyen de kör oldu.

“Ben” bilgisi “sen”i tanımaya, “biz” bilinci “siz”i idrak etmeye katkı sağlar. İşaret zamirleri de öyle. “O” gaybbilgisini, “bu” yakını görme yeteneğini, “şu” ilgisizi ilgiliden tefrik kabiliyetini geliştirir. Haklısınız, ben ne demek istiyorum ve buraya ne diye geldim? Unutmanın sildiği resimler kadar silemediği suretler ve şekiller de vardır, onu haber vermeye geldim. İlkokuldan aklımda kalan, sarışın Semra Öğretmenim’in dışında tüten sobamız ve kara tahtayla uyumlu siyah önlüğümdü. Hatıralar da kıyafetle

Haksızlığa itiraz etmekse, buna el verir sanat. Özgürlük arayışıysa dert, ona çare olur sanat. Ekmek ya da emekse ortada sö- mürüsü olan, ona başkaldırır sanat. Bir katliamı duyurur, bir felakete tercüman olur, belleklere girilemeyen yerde duygulara sızar ve hakikate el, ayak olur. Dünyayı güzelleştirmenin ve yaşanılabilir kılmanın en naif biçimi olur sanat. Sanatı bir kurtuluş teorisi olarak ele alan İsmail Erdoğan, Batı'nın kültürel hegemonyasına karşı Doğu'yu taklitten kaçınıp hakiki sanatla direnişe ça

Nuh Peygâmber´in, tufan sona ermiş mi git bak diye gönderdiği karga yolda giderken bir dağın tepesinde bir leş görür, hemen yemeğe koyulur ve bu arada tekrar dönüp tufan hakkında haber vermeyi unutur. Sonra o karga ´ayrılık kargası diye anılır. Sanırım o ayrılık kargası hâlâ o leşin başında ve bizler fırsattan istifade tufanının tadını bile çıkaramıyoruz, onun arındırıcılığından uzağız. Ey Nuh hâlâ bıraktığın gibiyiz! Birkaç çocuğun türeyen soyun dışında bazısı da atasını geminde bulunan bir çift maymundan

İlkokulu bile bitirdiği meçhul olan babam, o gün büyük bir pedagogluk örneği sergilemişti. Başımı öne eğdiğim için sadece yüzümün bir yarısına bakarak söylediği şu sözleri unutamam: Karnen ölçü değil, senin yarınını değil bugününü gösteriyor karne. Yarın çok şeyler değişir. Sakın bu zayıflarla okumaktan kurtulurum sanma. Otuz yaşına da gelsen okuyacaksın. Ya bu deveyi güdeceksin ya bu deveyi, diyardan gitmek yok! Anladım ki kaçış yoktu. Pılımı pırtımı alıp içime döndüm. İçim gerçek evimmiş meğer; bunu anlad

Aslında kibarlardan korkulur, güler yüzlülerden de. Nerede bir fazlalık varsa orası ürpertir içimi. Fazlalığın iyilikte olması önemli değil. Zira abartının altında başkalarının görmesinden korkulan şeyler gizlenir. Tanıdığımız o çok kibar insanları tribünlerde izleyelim: Geriye düştükleri, kaybettikleri anları, bilhassa şampiyonluğun bağlı olduğu son maçı seçsek. Gerginliğin arttığı, yönelen bakışların fark edilmediği böyle anlar, gülen yüzlerin ardındakini ortaya çıkarır. Tuğba Ekiz, denemenin kalıp ve k

Bitmeyen Başlangıçlar'daki yazıların tamamında başat olan yaklaşım, modern Türk şiirinin oluşum sürecinde bireysel poetik tavırlar ile tarihsel ögelerin karşılıklı etkileşimini içeriden anlama gayreti olarak öne çıkıyor. Son iki yüzyılın şiir macerasını modernizm parantezinde anlamak ve insanın yeniden algılanması ve sunuluşundaki değişim, dönüşüm, birey olma süreci, gelenekle kurulan ilişki biçimleri, toplumun ve doğanın yeniden ele alınışı gibi meselelere odaklanan kitap, deyiş yerindeyse "durmadan aynı b

Bazen hasretin vuslattan hayırlı olduğu söylenir. Vuslatın hayrı hasretin kalbinde demlenirmiş zira. Hasret bedeli ödenmeyen vuslatın tadı çıkmayabilirmiş. O sancılı mesafenin içinde, kekre kuytunun gölgesinde bereketli tohumlar bekleşirmiş. Baharı nazlayan kış gibi, dal uçlarını bayram yerine çeviren bir susuşun tetiğini çekermiş. Üveys’el-Karanî’nin hırkası şahit olsun. Vuslatı olsaydı Üveys’in, evde bulsaydı Yâr’i, kavuşsaydı “En Sevgili”sine, o hırkanın imtiyazlı saadetini yaşayamayacaktı. Vuslat olsayd

Felsefenin bir tarifi de en güzel kelimelere dair bir araştırma olmalı diye düşünüyorum. Bu kelimeleri bulduğumuzda, bulup kendimizi onlar içre olmaya bıraktığımızda bakışımız güzelleşecektir hiç şüpheniz olmasın. İşte o zaman dünyanın bir bakışta değişivermesinin pekâlâ mümkün olduğunu fark edeceğiz hayretle. Ama o zamanı beklemeye gerek yok. Yeter ki biz şunu iyi anlayalım: Dünyaya bakışımız değiştiğinde dünyanın kendisi değişmese bile onunla ilişkimiz değişecektir. Deneme tarzının benimsendiği bu kitapt

Ey Oğlum... *Devletler yok oldu, sultanlar öldü, medeniyetler silindi. Geriye kalan ilim ve onun ehli oldu, sen de onlardan ol. *Sağ salim ol. Fayda veremediğin zaman zarar verme. İyileştiremiyorsan bozma. Yapamıyorsan yıkma. *Sakın ha Allah'a kimseyi ortak koşma. Zira şirk büyük bir zulümdür. İnsanın yaratan ile yaratılanı, rızık veren ile rızıklandırılanı, kendisi ile Rabbi'ni bir tutmasından daha büyük bir şirk olabilir mi? Yüce Allah ne doğru söylemiştir: Kendilerine ettikleri dualardan bile gafil ol

Önümde bir kapı göremiyordum. Kapı olsa bile, binlerce kapı olsa bile, hepsi sımsıkı kapalı olsa bile, korku ve endişenin kokusu sızamazdı yanıma, gam ve kederin nefesi sokulamazdı ân'ıma. Öyle yumuşak, öyle sıcak, öyle kucaklayıcı, öyle onay- layıcı ki o ses... Âşina bir çağıltı gibi serince aktı kalbime. Yakın, çok yakın bir çocuk dokunuşu gibi yanaklarıma. Halıya dokunur dokunmaz kadifeleşen kedi patisi sesi gibi. Ak köpüklü dalgaların ayağımın altında dolanışı gibi. Yakınlıkların hepsini çağıran hırka

Lâle Devri'nde Nedîm'in âşinâ olduğu havuzlarda ya da Hâşim'in hayâl havuzunda ağzından adeta ölümsüzlük suyu akıtan yılan çeşmeler var mıydı bilmem ama yıllar sonra terk ettiğim şehre geri döndüğümde, evimizin bahçesindeki yüzeyi yaprak- larla örtülmüş yaşlı havuzumuzun yılan başlı fıskiyesinden artık su akmıyordu. Zaman deri değiştirmişti ve yüzümü seyrede- bileceğim bir havuzdaki altınları koruyabilecek bir yılanım yoktu artık. Rüzgârın Aynaları, okuru bazen olgudan imgeye, bazense imgeden olguya doğru

Yüzyıllık bir handa tacirlerin kaldığı geniş bir odanın pervazına oturmuş, şehrin seslerini dinliyorum. İpek kaftan, bulunmaz baharatlar değil alıp sattığım. Ben geçmişi geleceğe hayal kervanlarıyla taşıyan bir gezginim. Şehirler resmettim kelimelerle, nadir çiçeklerle renklendirdim beyaz kâğıtları. Güzel kokular sarıp sarmaladı beni. Gezip gördüğüm yerler içinden ülkemin topraklarını seçtim bu kitap için. Davullar sustuğunda silindi ayak izlerim. Tahta attan indi savaşçılar, gerçek atlara bindi Ahmed Yes