Hemşire deskinin tam karşısındaki odamıza sertçe daldım. Cezam neyse razıyım, asacaksanız asın, kesecekseniz kesin, her ne halt olacaksa olsun artık demekti bu. Ah aptal, yediği nanenin farkında olan insan ezikliğiyle girsene içeriye. Çocukluğumdan beri annemin, haritamı çıkarır gibi detaycı ve ters bakışı çarpıntı yapmıştır bende. Boğazımda mısır koçanı varmış gibi yutkunup babamı kaldırmasına yardım ettim. O karısının aksine olgun bir gülümsemeyle baktı yüzüme. Yapma şunu be adam, bana öyle bakma. Leyla P

Arabaya bir gürlütü patırtıyla binip gavur malı gibi kapıyı çaaat diye kapattılar. Benim moral sıfır lakin elim mahkum. Dört saatnasıl gideceğim bu kaçıklarla diye kara kara düşünürken daha ilk dakikada kavgaya tutuştular. Ama normal insan çekişmesi değil bu, tarif ötesi bir şeydi. Mehmet Amca dizlerini döverek arka koltukta oturan oğluna bağırmaya başladı: Benim garıyı siz öldürdünüz benim garı gittti! Oğlan, Ben naptım? Dünya kadar para döküp en iyi hastanelere götürdüm anamı, diye cevap verdi. Baba oğu

Sümsük otu gibi yapışıp iyi niyetimi kaşık kaşık götürdü. Yaşasın hakkaniyet, hep benimkiler mi ölecekti. Acısı yüreğime su serpse de insanlık edip “Izdırap koca kanatlı kuştur, her gün bir dağ aşar, azıcık sabret,” diyorum anlamıyor. “Bazı ilaç terkiplerinin altında mücerreptir yazar. Bak işte ben o sınanmış hapım. Farz et cezaevindesin, gün say bir yıla tahliye olacaksın, çığrışmak çözüm değil,” diyorum anlamıyor. Buyur kendini yırt o zaman, niye bana geliyorsun. Taşeron firmayım sanki. Azrail’le imzalanm